جای خالیت را نفس عمیق می کشم ، عطرت از تو باوفاتر است...

سنگهایی که به دیوار فراق تو زدم ، کعبه میشد من اگر خانه بنا می کردم...

از ما که گذشت ! ولی به دیگری موقتی بودنت را گوشزد کن تا از همان اول فکری به حال جای خالیت کند...

 نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند ، می گویند حساسیت فصلی است ، آری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم...

نفست باران است ، دل من تشنه ی باریدن ابر ، دل بی چتر مرا میهمان کن

آسمونی رو دوست دارم که بارونش فقط واسه شستن غم های تو بباره

به انگشتانم که می نگرم به یادت می افتم ، چون عزیزانم انگشت شمارند....

بریدم ازخودم و تنهاییم/دلم به دنیانیست اخه به کی بگم

دروغ بوده هرچی که ازتو دیدم/نمیخوام باز ببینم اخه به کی بگم

رفتم با خاطرات تلخ و شیرینم/اما تو خواب باز تورو میبینم

بودنت حتی یه لحظه خوب نبود/دل رو شکستی این واست زیاد نبود؟

بودن یا نبودنت فرقی نداشت/بدون تو حس نکردم یه کمبود

دنیا2روزه میدونم/یه روزشم سهم من نبود اخه به کی بگم 

 دیدن دنیای که نگاهاش از روی هوس باشه 

   دوست داشتنهاش توی قفس باشه

     دنیای که زندگی واست مثل یه مرز باشه

       فکرت بین مردم و قرض باشه

دیدن خوشبختبات توی خواب و مثل نفس سریع باشه

   دنیایی که عطرش یه دنیای دیگست

      داشتن زندگیه خوب از راه های دیگست

دنیایی که ....

  دل بستن هاش به فکرو خیال دیگست

     دنیایی که نمیشه در رو روی بدبختیا بست

        دنیایی که بوده و هست....

          دنیایی که مثل کوچست اما بن بست

                            ...من این دنیارو نمیخوام/نمیخوام با این خیال بگم  دنیا مال منم هست

 یکی خیلی دور اما نزدیک

 خدا حافظ بروعشقم برو که وقت پروازه